MarGib - Świat zza klawiatury

Po wcześniejszych wprowadzeniach czas na instalacje. Nic nie zastąpi praktyki. Poniżej dowiesz się skąd wziąć i jak zainstalować Dockera na popularnych dystrybucjach Linuxa. Przejdziemy krok po kroku proces instalacji, a na koniec sprawdzimy czy wszystko działa poprawnie. Etapy instalacji dockera są różne w zależności od tego z jakiej platformy programistycznej korzystasz do programowania oraz z wyboru dystrybucji Linux na jakiej zdecydujesz się postawić środowisko. Pierwszym krokiem będzie instalacja klienta Dockera na platformie jaką używać będziemy do programowania, a następnie postawimy serwer Dockera w systemie Linux. Klient dla Dockera może być używany z poziomu systemu Windows lub MacOS X ale serwer kontenerów Dockera ma zastosowanie jedynie w systemie Linux. W innych systemach można posłużyć się rozwiązaniami wirtualizacji (VirtualBox itp).

Jak z każdym narzędziem tak i w przypadku Dockera istnieją opracowane metody i schematy ułatwiające pracę. Dopasowanie sposobów pracy organizacji do tych jakie narzuca Docker doświadczalnie odnosi pozytywny wpływ na działanie zespołów i ogranicza niezbędną komunikację do minimum. Wszystko po to by działać bardziej efektywnie i dostarczać w szybszy sposób dobrze przygotowane rozwiązania, które następnie można elegancko wdrożyć i używać. W celu osiągnięcia powyższych założeń należy zapoznać się z kilkoma mechanizmami oferowanymi przez Dockera by lepiej zrozumieć w jaki sposób działa i jak go używać. Wiedza ta stanowi krótki poradnik pracy z dockerem z jakiego dowiesz się co właściwie robimy za pomocą tego narzędzia. Najlepiej będzie przetestować działanie osobiście ale warto też wiedzieć jakie możliwości mamy dostępne i czego można się spodziewać.  Kontrola wersji.  Wraz z Dockerem otrzymujemy narzędzia służące do kontrolowania wersji, które występują w dwóch odmia...

Po wcześniejszym wprowadzeniu pora na nieco dokładniejsze spojrzenie na to czym jest Docker i co wnosi. W tym miejscu pojęcie kontener nie powinno być już tajemnicą i ogólne pojęcie o samej technologii również powinno być znane. Jeżeli tak nie jest lepiej zacząć od poprzedniego wpisu.  Na początek może ustalimy sobie czym Docker nie jest. Otóż nie należy mylić tego rozwiązania z terminem maszyny wirtualnej. Maszyny wirtualne zawierają w sobie cały system operacyjny będący odrębną częścią , osobnym tworem niezależnym bezpośrednio od głównego systemu operacyjnego na jakim działa dany wirtualizator. W przypadku Docker'a zarówno system operacyjny jak i kontenery korzystają z tego samego jądra dzięki czemu nie zużywają tyle zasobów co maszyny wirtualne ale muszą być oparte na tym samym systemie operacyjnym. Docker nie jest również platformą chmurową choć wykazuję wiele podobieństw do takich rozwiązań jak OpenStack, CloudStack itp. W obu przypadkach chodzi o umożliwienie horyzont...

Docker wg definicji encyklopedycznej to otwarte oprogramowanie służące jako "platforma dla programistów i administratorów" do tworzenia , wdrażania i uruchamiania aplikacji rozproszonych. Pomysł na konteneryzacje czy jak kto woli na możliwość wyodrębnienia aplikacji w osobnej przestrzeni nie jest niczym nowym. Pierwsze kroki stawiała w tym temacie firma Softricity prezentując produkt Solaris Zones dostępny wraz z 10 wersją systemu Solaris. Kontenery swoją obecność zaznaczyły również w środowiskach Linux (LXC) jednak obsługa tego rodzaju konteneryzacji nie była ani intuicyjna ani wygodna stąd też nie popularna.